PASEN

Bij het woord Pasen valt ons al snel ook het woord passie in: het is een woord met twee aspecten. Enerzijds is er een zwarte kant - die ons pijnlijk herinnert aan het gruwelijke lijden van de mens "in wie geen spoor van duisternis te vinden was"; maar ook aan de smart en de eenzaamheid als gevolg van het verraad, de verloochening, de ontrouw en het wegvluchten van hen die hadden gezegd hem te zullen volgen. Maar het woord passie verwijst ook naar hartstocht en bewogenheid van geest: een kracht die soms de mens ver boven zichzelf kan doen uitstijgen. Zijn die twee aspecten - de godverlatenheid en het vervuld zijn van heilige Geest - wel verenigbaar?

Het Paasfeest herinnert ons aan deze wonderbaarlijke verbinding: terwijl een mens onder de druk van de omstandigheden soms neigt tot zwaarmoedigheid, kan het ook gebeuren dat zich juist onder zulke omstandigheden een kracht manifesteert die de mens opneemt en in staat stelt het leven te verheffen en te maken tot een monument van menswaardigheid. Het Paasverhaal herinnert ons aan de vastbeslotenheid van Jezus om zijn weg tot het einde toe te gaan in het vertrouwen dat de waarheid die hij representeert niet alleen maar een droom is, een hersenspinsel of een ideologie; maar dat die waarheid ook geleefd kan worden. Zijn volgelingen bleken hier niet toe in staat: doodsangst, onzekerheid en teleurstelling brachten hen ertoe om het gelaat af te wenden en zo zichzelf als het ware onzichtbaar te maken. Veelzeggend zijn de woorden van Petrus: "Ik ken hem niet; ik hoorde niet bij hem". Het tekent het verschil tussen een rotsvast geloof en wankelmoedigheid.

In het evangelie volgens Johannes wordt de betekenis van Jezus aangeduid in metaforen: hij is ons levenswater, ons brood, de deur, de weg, en bovenal de Christus - het geïncarneerde Woord: Gods scheppende kracht in de gestalte van een mens, die de ontheiligde wereld verbindt met de heiligheid van God. De wijze waarop hij is gestorven doet ons weten dat in onze werkelijkheid - hoe ontheiligd die ook mag zijn - tóch altijd iets van Gods heiligheid zichtbaar blijft.

     De liefde bidt voor wie
     niet weten wat ze doen;
     gekruisigd blijft zij stil
     voor wie de hamer heft.

     En na de sabbath keert
     zij tot de treurenden,
     verrezen uit het graf
     wandelt zij in de hof.

     Onherkend zit zij aan,
     met hen, met u, met mij
     te Emma³s, tot het brood
     door Hem gebroken wordt.

(Ida Gerhardt)

In Jezus is Gods verzoenende en vergevende liefde zichtbaar geworden. En met hem heeft de goddelijke liefde gestalte gekregen in onze werkelijkheid. Is dat niet wat de kerk met Pasen viert? Steeds wanneer de maaltijd wordt gevierd mag de kerk, niettegenstaande al haar tekortkomingen, tonen wat in de gestalte van Christus Jezus zichtbaar is geworden en wordt verkondigd en zich daardoor tegelijkertijd laten inspireren.


Naar de
volgende pagina

Terug naar de indexpagina.

Reactie? Zend een E-mail

© A.E.J. Kaal, 2008.