does2

Gedachten Online

"Blijf niet staren op wat vroeger was.
Sta niet stil in het verleden:
Ik - zegt Hij - ga iets nieuws beginnen.
Het is al begonnen. Merk je het niet?"
(Jesaja 43:18)

De Paasliederen hebben geklonken: liederen over opstanding en verlossing, over een nieuw leven en bevrijding uit het graf. Misschien heeft het ons geraakt, en zijn er woorden gezegd die een onverwacht nieuw licht werpen op ons bestaan. Misschien hebben we iets beleefd van het wonder, dat elke dag opnieuw een belofte in zich draagt. Of mogelijk hebben we gemerkt, hoe kostbaar het is om verbonden te zijn met mensen die ons bestaan willen dragen.

Maar het kan ook zo zijn, dat het licht niet in ons hart heeft kunnen doordringen. De reis van een mens is grillig en een oase doemt niet altijd dan op wanneer je daar het meeste naar verlangt. Menig "graf" is zo gesloten, dat de ruimte verstikkend is. Aan het lijden en de eenzaamheid van veel mensen lijkt geen einde te komen; en wie zou dan de hoop niet verliezen?

De bijbel vertelt ons dat de volgelingen van Jezus zeven maal zeven dagen eendrachtig in gebed bijeen waren, alvorens hen de ogen werden geopend. Klaarblijkelijk valt het soms niet mee, om te leren op andere manier naar dingen te kijken.

Hoe moet je naar het leven kijken, om het te kunnen zien als een geschenk? Waar kan ik terecht als ik verlamd word door angst, of verteerd door onzekerheid? Waar blijf ik als ik, ondanks alle goede bedoelingen van mensen, me onbegrepen blijf voelen?

Het heeft mij wel eens geholpen om me af te vragen: wat zou ik anderen kunnen bieden? Ben ik nog in staat om anderen ruimte te geven en naar hen te luisteren? Wie zoekt, zal gevonden worden...

Naar de volgende pagina

Terug naar de indexpagina

Reactie? Zend een E-mail