• Zegenspreuk
• Uitnodiging tot stil gebed

VERLANGEN

Het valt ons moeilijk te bidden zoals vroeger;
de wereld is te groot,
de hemel te open,
en onze bestemming te onzeker..
En toch woont in ons het verlangen naar U:
naar een stem, die ons bemoedigt;
naar de stem, die zegt:
'Hier ben Ik, voor altijd;
Ik ga met je mee...'.

Wij zoeken de stilte
omdat wij luisterende mensen willen worden,
bedachtzame mensen, die zoeken
naar mogelijkheden om het leven te verheffen;
die uitzien naar een samenleving
waar plaats is voor iedereen:
want zo is toch Uw rijk?

LEID ONS

Leid ons voort op de weg van uw dagen.
Steeds, wanneer we met elkaar stilstaan
bij de vragen van het leven, is het
alsof tijd en eeuwigheid elkaar raken.

In dit uur zijn wij hemel en aarde
geest en stof, fantasie en werkelijkheid.
In dit uur zijn wij Uw schepping.

Wij pendelen tussen verwondering en scepsis,
tussen weemoed en verlangen.
En intussen gaat de ene tijd
onzichtbaar over in de andere
en worden gedachten herinneringen.

Zo neemt Gij ons op in Uw geschiedenis.

Doordring ons van het diepe besef
dat wij Uw geschiedenis schrijven,
en leid ons voort op deze weg,
door Uw Geest.

OM TOEKOMST

Vol van verlangen kijken wij uit naar wegen
die ons bevrijden van onrust en onzekerheid,
die ons leiden naar harmonie.

Wij zouden meegenomen willen worden
op uw goddelijke stroom van licht en lucht,
doordrongen van uw onuitputtelijke goedheid.

Wij zouden gedragen willen worden
op de vleugels van uw Geest
zodat we vrede vinden in een leven
binnen de horizon van ons bestaan.

We zien uit naar een leven
waarin het leed ons raakt, maar niet zó
dat we ervoor weglopen;

Waarin vreugde de boventoon voert, zó
dat we ons bestaan dagelijks kunnen ontvangen
als een kostbaar geschenk.

Daarom bidden wij:
Schepper Geest, bron van leven,
roep ons weg uit een zinledig bestaan
en open steeds voor ons Uw toekomst.

IN HET HUIS VAN LIEFDE

Wij willen in uw nabijheid,
in uw huis van liefde
in deze gemeenschap
die ons tot gelijken maakt
afleggen wat ons uiteen houdt.

Daarom bidden wij:
om verruiming van ons hart
om de moed om onder ogen te zien
wat niet strookte met ons beste willen
en om ogen waardoor wij elkaar steeds opnieuw
kunnen zien als uw kinderen.

Gij zelf hebt uw Huis onder ons gevestigd:
behoed ons dan voor vertwijfeling,
en laat ons niet ontmoedigd raken
wanneer het leven ons verwart.

Dan zal groeien wat Gij in ons midden
begonnen bent. Dan zal sterker worden,
wat Gij onder ons hebt geplant. Dan
zal worden geoogst, wat Gij hebt uitgezaaid.

NAAM VOOR ONS DIEPSTE GEHEIM

Gezegend Gij, die ons hebt aangelegd:
Eeuwige - naam voor onze herkomst
naam voor onze toekomst
naam voor ons diepste geheim.

Wij weten nog steeds niet wat er schuilgaat
onder de oppervlakte van ons bestaan;
we zoeken al een leven lang naar
een antwoord op de vraag wie we zijn.

Zo zijn we ook hier bij elkaar gekomen
als vragende/zoekende mensen;
en we ervaren hoe we aan elkaar gegeven zijn
als een mogelijkheid tot een dieper verstaan.

Wij willen onder ogen zien en uitspreken
dat we ook vaak zó kortzichtig zijn
en zó besloten in ons eigen bestaan
dat we aan gemeenschap niet toekomen.

En dat, terwijl we misschien niets liever
zouden willen dan een hechte groep van mensen
die met ons meegaat op de weg die we gaan;
reisgenoten, die een appèl op ons doen.

Misschien dromen we wel van een gemeenschap
die niet zo zwaar tilt aan ons falen,
die weet heeft van broosheid,
van medemenselijkheid, en van trouw.

Is het niet Uw stem die soms klinkt
als mensen zeggen: sta op; houd moed?
Of die zeggen: kom, ik ga met je mee?
Gezegend zijt Gij, Eeuwige,
naam voor ons diepste geheim.

UW WIL

Eeuwige, wij zouden niet liever willen
dan uw wil vervullen in ons leven;
wij kunnen niets groters verlangen dan
dat uw hemel zich weerspiegelt in ons leven.

Maar wij weten ook diep in ons hart
dat het vaak anders ligt:
we zijn ons ervan bewust dat we soms
amper tijd en aandacht hebben voor U.

De ogenblikken dat wij ons terugtrekken in stilte,
en dat ons leven uitgestrekt ligt als een plas
die opkijkt naar U
zijn schaars.

Het is niet omdat Ge Uzelf niet aan ons toont
maar omdat wij vaak geen tijd of duur kennen,
en niet ontvankelijk zijn voor uw voortdurende
goedheid, waarmee Ge ons zegent.

Doe dan die zwermen van woorden van ons weg
en al die vragen die ons bezighouden
en onrustig maken en die telkens weer elke zekerheid
dreigen te verstoren.

Geef ons uw vrede als enige metgezel en
de helende stilte die verademt en ons herschept
opdat wij als herboren het leven opnieuw ontvangen
en aanvaarden uit uw hand.

STILLE NABIJHEID

Als wij de akker overzien van ons leven
zien wij - tussen de oogst - zoveel onkruid:
teleurstelling, pijn, en verdriet.

Teleurstelling: over wat mislukte.
Pijn: om wat verloren ging.
Verdriet: om ons eigen falen.

Bewaar in ons het vertrouwen
dat ook als Gij geen troost zend
Gij van ons houdt in onze ontroosbaarheid.

En bewaar in ons
uw onvervreemdbaar
onaantastbaar
groot geheim -
die stille nabijheid
waaruit wij zo vele malen
"Onze Vader" zeiden.

GEMIS

Wij belijden voor U en spreken uit
hoe moeilijk het ons valt
ons neer te leggen
bij wat onherstelbaar is.

Wij bekennen hoe moeilijk te verdragen
de gedachte is, dat tijden niet terugkeren:
zoveel dierbaars, zoveel kostbaars,
zoveel goedheid, zoveel schoonheid: voorbij!

Maak dat wij niet verbitterd raken
door zoveel verlies.
Geef dat wij niet vertwijfeld raken
door de leegte.

Maar veeleer gesterkt worden in de verwachting
die spreekt uit de belofte,
die opklinkt uit uw woord:
«Zie, Ik maak alle dingen nieuw!»

Leer ons zien hoe ge ook
onszelf steeds vernieuwt en herschept:
want wij zijn niet meer
wie wij waren.

En doe ons beseffen dat iedere ontmoeting
ons kan leren hoe Gij
ons steeds weer anders
in mensen wilt ontmoeten.

Help ons trouw te zijn aan onze opdracht:
niet het leven slechts te leven
maar het te verheffen
door daarin ruimte te maken voor uw goddelijke stroom.

ONSZELF HERVINDEN

U bent niet een God van het vinden,
maar van het terugvinden
van wat verloren ging.

U vraagt niet van ons dat we de wereld verbeteren,
maar dat we hervinden wat
- verborgen - altijd al voorhanden was.

Wij mogen weten dat het nooit te laat is
om ook onszelf te hervinden
zoals Gij ons achterliet:

nog niet getekend door het leven,
nog niet beschadigd,
nog niet gepantserd.

Laat ons dan hervinden
al wat nodig is om ons te verzoenen
met ons bestaan.

AVONDGEBED

Op dit moment willen wij overdenken
hoe Gij vandaag in ons leven
aanwezig bent geweest..............

Zijn wij nog of al in staat
om ook in ons eigen leven
te ervaren hoe Gij met ons bezig bent?

Staan wij open voor uw zachte hand
wanneer die richting en diepgang wil geven
aan ons bestaan?

Wij zijn er zó aan gewend
om alles wat er gebeurt
te willen zien binnen de logica
van oorzaak en gevolg,
dat we niet meer openstaan
voor de dieptedimensies van het wonder:
- het wonder van de vriendschap
- het wonder van de hartstocht
voor de betekenis van verlangen, heiwee en geluk
en zoveel meer dat onvoorspelbaar ons ten deel valt.

Juist waar onze woorden de grenzen bereiken
van ons weten, en onze gedachten geen
woorden meer vinden: daar, in die diepe en hoge ervaringen,
vermoeden wij uw scheppende kracht.

Wij bidden:
dring diep door in ons gemoed,
en drenk wat dor geworden is,
en buig wat star geworden is,
en koester wat bevroren is,
en recht wat krom geworden is:
ja, herschep ons en wek in ons nieuw leven.

SPOREN VAN MENSELIJK TEKORT

Wij beseffen dat Gij van ons vraagt
wat wij als onredelijk zien.
Wij beseffen dat uw wijsheid vaak
zo heel anders is dan de onze,
en dat uw oog heel veel verder reikt.

Misschien hebben wij er alle belang bij
om kortzichtig te zijn,
en komt het ons ook goed uit
om niet zo ver vooruit te denken,
en om niet de lessen te leren van de geschiedenis

Zijn wij aansprakelijk voor al die misstanden,
veroorzaakt door anderen?

Wij bidden U:
Leer ons onder ogen zien
dat we leven in een wereld
die alle sporen draagt van menselijk tekort,
van zelfoverschatting, van kleinmenselijke
honger naar aanzien, invloed, welvaart en zoveel meer.

En doordring ons ervan dat we niet kunnen bestaan
zonder uw goedheid: want wat Gij ons schenkt
stelt ons in staat om toegewijd te leven
en om te zien naar anderen, wanneer die niet
zijn opgewassen tegen de samenleving.

Gij woont bij de "verbrijzelden":
leer ons dan om U daar te zoeken,
terwille van de geest die Gij
in deze wereld hebt uitgezaaid,
en terwille van hen die na ons komen.

ONBEKENDEN MET ELKAAR

Wij zijn hier bij elkaar,
onbekenden voor elkaar -
hoe goed we elkaar en onszelf
ook menen te kennen.

Vervreemd van U -
hoezeer we soms ook menen
vertrouwd te zijn met U.

Gij schrijft uw naam:
«Ik zal er zijn zoals ik er zal zijn»:
altijd nieuw -
en steeds weer anders dan wij zouden verwachten
zijt Gij met ons begaan.

Help ons dan ook aanvaarden dat wij ook zelf
steeds weer anders blijken te zijn
dan we al wisten. En leer ons zien
hoe we ook voor elkaar veel meer kunnen betekenen
dan we al weten.

Want we beseffen vaak niet wat er verborgen is
aan mogelijkheden en kansen voorbij de oordelen
en de beelden die we ons hebben gevormd en
waarin we onszelf en anderen vastleggen.

Geef ons openheid van geest, en de durf
die nodig is om open te staan voor U:
Gij zijt immers die grenzeloze ruimte
vol hoogte en diepte in wie
wij mogen leven?

OM ONTVANKELIJKHEID

Gij zoekt ons op
in onze eigen leefwereld,
en vindt ons hier zoekend naar U.

Gij ziet naar ons om
zoals onze ogen soms vol verlangen
uitzien naar U.

Gij spreekt ons aan in onze eigen taal:
maak ons open en leer ons
te leven vanuit uw Geest.

OM HET TE WAGEN MET GOD

Wij zoeken naar vormen van geestelijk samenleven
waardoor we niet blijven steken in wat ons vertrouwd is
maar juist daardoor misschien ook versleten.

Wij zouden bevrijd willen worden van oude woorden
wanneer die hun zeggingskracht hebben verloren:
omdat ze geen antwoord lijken te geven op
de vele problemen waarmee onze samenleving kampt.

Wij zoeken naar die openheid van geest
die ons kan helpen bij het vinden van nieuwe inspiratie.

Waar wij naar verlangen is een gemeenschap, die ons verder
helpt om gaandeweg wegen te vinden naar heil: voor deze
wereld, en in ons eigen leven.

We moeten bekennen, dat we soms wel menen te weten
hoe het verder moet en dat we daarover ook wel prachtige ideeën hebben,
maar dat we ons vaak pas ongemakkelijk gaan voelen als we zien
hoe de dingen vaak anders uitpakken dan wij hadden bedoeld
of gehoopt.

En we moeten bekennen dat onze onzekerheid toeneemt als we
merken dat we de dingen niet naar onze hand kunnen zetten, of
wanneer ons doen en laten onder kritiek komt te staan.

Ook uw Woord stelt ons onder kritiek: niet om ons te benadelen;
maar omdat uw waarheid onze enige kans is om verlost te
worden van onze kortzichtigheid. En omdat Uw geest ons kan
behoeden voor veel ongeluk dat ons treft - omdat het
in werkelijkheid door onszelf over onszelf wordt afgeroepen:
want zijn wij niet zelf de oorzaak van veel tegenslag?
Maken we niet vaak zelf, dat we vastlopen in ons leven -
juist omdat we dikwijls niet de moed hebben om kritisch naar
onszelf te kijken? Of omdat we niet de wilskracht hebben om
daar op een volwassen wijze om te gaan met kritiek van anderen?

Als we het zouden wagen met U: zou ons leven dan niet aan
diepte en betekenis kunnen winnen?
Ja, als we werkelijk de durf zouden hebben om te vertrouwen op
Uw dragende liefde en trouw: zouden we dan niet meer dan nu
het geval is gaan lijken op de mens tegen wie Gij zegt: zie
dit is mijn geliefde, in wie ik een welbehagen heb?
En zouden wij ook, als gemeente dan aansprekender worden voor
een samenleving, die op zoek is naar de oplossing voor zoveel
maatschappelijke problemen?

OM EEN LEVEN DAT VRUCHTBAAR IS

Eeuwige,
Gij die ons hebt aangelegd:
naam voor onze herkomst,
naam voor onze toekomst,
voor ons verborgen verlangen,
voor ons diepste geheim.

Wij weten nog steeds niet
wat er schuil gaat onder de oppervlakte
van ons bestaan.
Wij zoeken ons hele leven
naar woorden
naar beelden die van betekenis zijn;
naar namen voor wat blijvend is.

Zo zijn wij hier ook bij elkaar:
om van elkaar te horen hoe Gij
met mensen bezig bent.

Gij hebt ons aan elkaar gegeven
als een mogelijkheid: want in ieder mens
is uw tuin verborgen aanwezig.

Gij hebt ons aan elkaar toevertrouwd:
maak ons dan tot toegewijde werkers in uw wijngaard:
bereid om te snoeien en te laten snoeien -
die niet laten verdrogen wat water behoeft -
en die genieten van elke knop die openbloeit.

Maak ons leven vruchtbaar voor velen.

OM OPENHEID

Gij zoekt ons op
in onze eigen wereld,
in onze eigen taal
spreekt Gij ons aan
in onze eigen woorden.

Leer ons verstaan
de tekenen van uw nabijheid
de sporen van uw handelen.

Maak ons open
en verruim ons hart
ja, wek ons tot leven.

OP DE GRENS

Altijd weer staan we op de grens
tussen wat was en wat nog komen moet;
tussen wat al bereikt werd en waar wij naar streven.
Zo reizen wij door de tijd tot aan de laatste grens.
Gaat Gij met ons mee?

Wij zijn onze herinneringen;
wij zijn zoals we geworden zijn;
Maar Gij, naar wie wij uitzien:
zijt Gij dezelfde van oudsher?
Die trouw en vol begrip ons brengt
naar onze bestemming?

Hier, op de grens, spreken wij U aan.
Maar soms is het alsof de klank van onze stem
sterft in eindeloze leegte...
Soms is het alsof ons hele leven,
ja, alles wat we doen,
verloren gaat - vergeefs is.

En toch buigen wij ons voor U:
en zoeken we naar dat vertrouwen
dat ons in leven houdt;
en wij bidden, wie Ge ook zijt:
ga met ons en draag ons door de tijd.

VOORBIJ DE TOPPEN VAN ONS WETEN

Wij zijn hier bij elkaar gekomen
om nader te komen tot U.
Want wij vermoeden, voorbij de toppen van ons weten,
helderheid, uitzicht, een bevrijdend licht.
Er gebeurt altijd zoveel,
dat ons aangrijpt
dat ons in beslag neemt
dat ons verwart en onrustig maakt.
Wij dragen beelden op ons netvlies
van mensen op de vlucht
van kinderen die aan hun lot worden overgelaten
van stromen mensen die niet weten waar ze veilig kunnen
leven: mensen zoals wij.
We zien hoe soms ineens de wereld wordt tot een woestijn.
Soms ook, hoe ons eigen leven wordt tot een dorre vlakte.

Bestaat er zoiets als bevrijding?
Is er een uitzicht, dat verder reikt dan ons weten?
Mogen wij vertrouwen op Uw Woord?

Wij bidden: maak ons Uw wegen bekend;
maak ons ontvankelijk voor Uw Geest.

IN DE STILTE

In de stilte wachten wij op U:
wil ons met U en U met ons bewaren.
Wil lichtend om ons leven zijn.

Wil uw stem laten klinken:
tot vergeving van schuld;
als bemoediging bij moeite en verdriet.

Wil in ons blijven wonen:
als bron wanneer wij dorstig zijn
als vrede - ondanks al onze onzekerheid.

Bemoedig ook de mensen om ons heen:
dat van hen niemand leeft
of sterft in eenzaamheid.

Wil veilig om ons zijn en
ons op handen dragen.

DICHT BIJ GOD

Wij worden opgeschrikt
door dingen die gebeuren:
in de wereld
maar ook dichtbij - in ons eigen leven.
Zoveel mensen die we verliezen...:
van de een op andere dag.
Zoveel vragen, waar we geen antwoord op weten.

We schrikken soms ook bij de gedachte
dat we niets tekort komen en tegelijkertijd
toch vaak niet tevreden kunnen zijn als we zien
hoe ons leven eruit ziet
hoe weinig er vaak terecht komt van al onze plannen
hoe beperkt onze tijd is
hoe we onszelf en ook anderen soms teleurstellen...

Maar al te vaak beseffen we
dat we anders in het leven zouden willen staan
anders zouden moeten denken
het anders zouden willen ervaren...:
Gij weet hoe het met ons is.

Daarom bidden wij:
Maak ons ontvankelijk en verlicht ons;
spreek uw Woord tegen alle wanhoop in en
zegen voor ons deze ochtend.
Leer ons hoe te leven dicht bij U.

ZEGEN

Gezegend jij!
Vergeet nooit
de wind die zachtjes ademt,
het zingen van de nachtegaal
diep in het nachtelijk woud,
de vlam die eeuwig brandt
maar niets verteert.
Want God is goedgunstig
en vindt die Hem zoeken.

UITNODIGING TOT STIL GEBED

Vaak bidden wij
omdat de vaste orde van de liturgie
dat van ons vraagt;
Soms bidden wij
omdat wij zoeken naar helderheid,
of omdat wij verlangen naar hoogte en diepte in ons bestaan;
En soms bidden wij misschien ook wel gedachteloos.

Waaraan we vaak voorbijgaan is
dat in de diepte van de stilte geen woorden nodig zijn.

Laten wij dan de stilte zoeken in onszelf
de plaats voor gebed:
om ons door God te laten vinden.

Terug naar de indexpagina